بررسی وضعیت مالاریا طی سال های ۱۳۸۹-۱۳۸۰ دراستان کهگیلویه و بویراحمد

چکیده زمینه و هدف: ایران یکی از کانون های شناخته شده مالاریا در منطقه مدیترانه شرقی محسوب می شود. هدف این مطالعه بررسی وضعیت مالاریا در استان کهگلویه و بویراحمد در ده سال اخیر بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی گذشته نگر با استفاده از اطلاعات موجود در آرشیومرکز بهداشت استان کهگیلویه و بویراحمد و به روش تمام شماری انجام پذیرفت. مشخصات دموگرافیک بیماران و اطلاعات مربوط به محل زندگی، ملیت، شیوه زندگی روستایی یا شهری و سوابق مالاریای ثبت شده هر یک از بیماران به تفکیک گونه انگل از ابتدای سال 1380 تا پایان سال 1389 از آرشیو مرکز بهداشت استان استخراج شده و در چک لیست هایی که به منظور جمع آوری اطلاعات تهیه شده بود، ثبت گردید.داده ها با آزمون های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از مجموع 156 مورد مالاریای ثبت شده در دهه 1380 تعداد 119 مورد ( 28/76 درصد ) مربوط به مردان و 37 مورد ( 72/23 درصد ) به زنان اختصاص داشت. در این مدت حدود 87درصد از موارد مالاریای تأیید شده در اتباع و مهاجران کشور افغانستان به وقوع پیوسته بود. بیشترین و کمترین میزان فراوانی بیماری به ترتیب با 6/29درصد و 9/1درصد در سال های 1381 و 1389 ثبت شده ه بود. بیشترین میزان فراوانی بیماری در ساکنان شهرستان بویراحمد (1/80درصد) و کمترین میزان آن در ساکنان شهرستان های دنا و کهگیلویه رخ داده بود. در این محدوده زمانی بیشترین درصد آلودگی به مالاریا به ترتیب به علت ابتلا بیماران به پلاسمودیوم ویواکس (02/91 درصد) و پلاسمودیوم فالسیپاروم (33/8 درصد) بود. نتیجه گیری: در طول ده سال اخیر در استان کهگلویه وبویر احمد موارد مالاریا سیری نزولی داشته و غالب موارد ثبت شده در این منطقه از الگویی وارداتی برخوردار بود. بنابراین با توجه به وجود شرایط مناسب محیطی در برخی از نواحی استان اعمال مراقبت های بهداشتی جهت تشخیص ودرمان به هنگام بیماری به ویژه در اتباع بیگانه از ضرورتی اجتناب ناپذیر برخوردار است. واژه های کلیدی: مالاریا ، پلاسمودیوم ویواکس ، پلاسمودیوم فالسی پاروم